 |
| Wątroba w naszym ciele |
Naturą życia jest przepływ – flow – energii, emocji, krwi, limfy, żółci...
Brak przepływu (blokada, zator, zakrzep, złóg)
na każdym poziomie (duchowym, emocjonalnym, fizycznym, fizjologicznym) rodzi nierównowagę, zaburzenie, chorobę.
To ogólne prawo stosuje się bardzo dosłownie do wątroby – naszego metabolicznego i emocjonalnego mózgu. Doniosłą rolę tego organu doceniły starożytne systemy lecznicze na czele z TMC. Starożytni Grecy, z właściwą sobie przenikliwością, zlokalizowali w niej siedlisko uczuć. Wydziobywanie przez sępy wiecznie odradzającej się wątroby Prometeusza, skazanego przez bogów za wspieranie człowieka, było dla nich symbolem wiekuistej męki. Wątroba jest bowiem organem niewiarygodnie żywotnym: może zregenerować się po 50-80-procentowym uszkodzeniu i nawet jeśli straci 60% wydolności, nadal pełni swoją funkcję.
Wątrobę można porównać do metropolii o świetnie zorganizowanej,
wielofunkcyjnej infrastrukturze, mającej połączenia ze wszystkimi strukturami
organizmu. Nieustannie odbywa się w niej produkcja, przetwarzanie i dystrybucja
substancji odżywczych dla ok. 100 miliardów komórek naszego ciała. (W każdej z
tych komórek zachodzi ponoć miliard reakcji chemicznych na sekundę!). Wątroba
zapewnia komunikację pomiędzy nimi, dostarczając hormonów – biochemicznych posłańców
przenoszących informacje pomiędzy narządami i układami organizmu. Sama w sobie
stanowi labirynt żył, przewodów i wyspecjalizowanych struktur – dla ich
sprawnego działania potrzebny jest przepływ – flow.
Wątroba pełni 7 kluczowych funkcji w organizmie:
ochronną
filtruje limfę i krew, do której, przy słabym trawieniu, dostaje się sporo nierozłożonych białek i toksyn. Te z kolei rozkładane są do nieszkodliwych związków przez enzymy wątrobowe i wydalane z organizmu z krwią przez nerki lub z żółcią przez przewód pokarmowy.
Do "toksyn" unieszkodliwianych w wątrobie należą: odpady metaboliczne, np. kwas moczowy powstający podczas metabolizmu białek; odpady metaboliczne patogennych bakterii jelitowych - wątroba unieszkodliwia też same bakterie patogenne; substancje toksyczne, przedostające się do organizmu z zewnątrz (leki, chemiczne dodatki do żywności, kosmetyki...). Wątroba rozkłada zużyte erytrocyty, przedostające się do niej ze śledziony. W sytuacji przeciążenia toksynami zdolność komórek wątrobowych do ich unieszkodliwiania zmniejsza się, automatycznie upośledzając jej funkcję ochronną.
metaboliczną
Wątroba uczestniczy we wszystkich rodzajach metabolizmu, zachodzących przy współudziale różnych enzymów, regulowanych przez układ neurohormonalny. W zależności od zapotrzebowania organizmu, w wątrobie metabolizowane są białka, węglowodany i tłuszcze; te trzy grupy substancji wątroba potrafi przekształcać jedne w drugie.
W hepatocytach odbywa się rozkład białek na aminokwasy, z których syntezowane są nowe białka. Powstający w metabolizmie białek amoniak i kwas moczowy, w wątrobie przekształcają się w mniej szkodliwy, dobrze rozpuszczalny mocznik (usuwany z moczem).
Wątroba wpływa na stosunek globulin do albumin we krwi; te ostatnie syntezują się tylko w wątrobie, dlatego przy zahamowanej aktywności hepatocytów zmniejsza się zawartość albumin we krwi i tworzą się obrzęki. W wątrobie syntezują się też białka krzepnięcia krwi: protrombina i fibrynogen, oraz heparyna spowalniająca krzepnięcie.
Wątroba uczestniczy też w metabolizmie węglowodanów, podtrzymując stałe stężenie cukru we krwi. Wątroba jest depozytem węglowodanów w organizmie: gromadzi je w postaci wielocukru glikogenu (więcej niż w mięśniach). W wątrobie zachodzi zarówno glikogeneza jak i glokogenoliza.
Glikogen może być wytwarzany przez wątrobę także z białka i tłuszczu. Zdrowa zawartość glikogenu w wątrobie wynosi 4% jej masy; przy dużej podaży węglowodanów może maksymalnie osiągnąć 18%. Po przekroczeniu tej wartości nadmiar węglowodanów zmienia się w tłuszcz, który przedostaje sie do krwi i jest przenoszony do magazynów w innych organach.
Zbyt niski poziom glikogenu w wątrobie obniża jej odporność; przy schorzeniach wątroby należy zapewnić dopływ glukozy (oraz fruktozy) do niej; witamina C wspomaga odkładanie się glikogenu w wątrobie.
Przy obniżonym stęzeniu cukru we krwi (post) w wątrobie zwiększa się rozkład glikogenu; jeśli go zabraknie, wątroba wytwarza go z białka i tłuszczu (poprzez kwas pirogronowy i cykl kwasów trikarboksylowych).
Wątroba odgrywa ważną rolę w metabolizmie tłuszczy. Hepatocyty wychwytują tłuszcze z krwi, rozszczepiają je, syntezują wyższe kwasy tłuszczowe i cholesterol. W wątrobie z substancji białkowych tworzą się tłuszcze. Patologiczne stłuszczenie wątroby rozwija się na skutek zaburzenia metabolizmu węglowodanów oraz na skutek podwyższonej zawartości tłuszów we krwi przy jednoczesnym zaburzeniu metabolizmu tłuszczy w samej wątrobie (np. na skutek zatrucia toksynami zewnętrznymi).
Wątroba aktywnie uczestniczy w metabolizmie witamin, będąc jednocześnie magazynem wielu z nich. Dla wątroby bardzo ważne są witaminy z grupy B, które związane są ściśle z jej wydolnością.
Przy braku ryboflawiny (B2) wątroba traci glikogen. Niacyna (B3) chroni hepatocyty, bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Kwas pantotenowy (B5) uczestniczy w metabolizmie węglowodanów i tłuszczy. Pirydoksyna (B6) wspomaga antytoksyczne funkcje wątroby. Cyjanokobalamina (B12), która gromadzi sie w wątrobie, stymuluje dojrzewanie i krążenie erytrocytów (niedobór - anemia). Działa synergistycznie z kwasem foliowym (B9) - jest niezbędna dla jego przyswajania. B12 aktywizuje regenerację hepatocytów, zmniejsza odkładanie tłuszczu w organach wewnętrznych, stymuluje wzrost.
Witaminy: A, D, E, K, PP gromadzą się w wątrobie - przy jej chorobach występują niedobory.
Wszystkie witaminy rozpuszczalne w tłuszczach: A, D, E, K, wchłaniane są w jelitach tylko w obecności kwasów żółciowych.
Przy niedoborze wit. A w wątrobie tworzą się "kamienie".
Wit. K odwyższa potencjał energetyczny hepatocytów, ułatwia ich regenerację, podwyższa ich zdolności antytoksyczne, uczestniczy w syntezie czynników krzepnięcia krwi.
Wątroba gromadzi substancje mineralne, zwłaszcza żelazo, miedź, cynk (a także manganu, kobaltu i molibdenu), i zabezpiecza ich stałe stężenie we krwi. Chora wątroba to zaburzenie wchłaniania minerałów.
Kluczowe dla pracy wątroby minerały to: wapń, fosfor, potas i magnez, które uczestniczą we wszystkich przemianach metabolicznych i pomagają w zachowaniu równowagi kwasowo-zasadowej.
Magnez stymuluje wypływ żółci z pęcherzyka żółciowego.
Wątroba uczestniczy w regulacji zawartości wody w tkankach (kiedy nie działa sprawnie, rozwijają się obrzęki).
ochronną
filtruje limfę i krew, do której, przy słabym trawieniu, dostaje się sporo nierozłożonych białek i toksyn. Te z kolei rozkładane są do nieszkodliwych związków przez enzymy wątrobowe i wydalane z organizmu z krwią przez nerki lub z żółcią przez przewód pokarmowy.
Do "toksyn" unieszkodliwianych w wątrobie należą: odpady metaboliczne, np. kwas moczowy powstający podczas metabolizmu białek; odpady metaboliczne patogennych bakterii jelitowych - wątroba unieszkodliwia też same bakterie patogenne; substancje toksyczne, przedostające się do organizmu z zewnątrz (leki, chemiczne dodatki do żywności, kosmetyki...). Wątroba rozkłada zużyte erytrocyty, przedostające się do niej ze śledziony. W sytuacji przeciążenia toksynami zdolność komórek wątrobowych do ich unieszkodliwiania zmniejsza się, automatycznie upośledzając jej funkcję ochronną.
metaboliczną
Wątroba uczestniczy we wszystkich rodzajach metabolizmu, zachodzących przy współudziale różnych enzymów, regulowanych przez układ neurohormonalny. W zależności od zapotrzebowania organizmu, w wątrobie metabolizowane są białka, węglowodany i tłuszcze; te trzy grupy substancji wątroba potrafi przekształcać jedne w drugie.
W hepatocytach odbywa się rozkład białek na aminokwasy, z których syntezowane są nowe białka. Powstający w metabolizmie białek amoniak i kwas moczowy, w wątrobie przekształcają się w mniej szkodliwy, dobrze rozpuszczalny mocznik (usuwany z moczem).
Wątroba wpływa na stosunek globulin do albumin we krwi; te ostatnie syntezują się tylko w wątrobie, dlatego przy zahamowanej aktywności hepatocytów zmniejsza się zawartość albumin we krwi i tworzą się obrzęki. W wątrobie syntezują się też białka krzepnięcia krwi: protrombina i fibrynogen, oraz heparyna spowalniająca krzepnięcie.
Wątroba uczestniczy też w metabolizmie węglowodanów, podtrzymując stałe stężenie cukru we krwi. Wątroba jest depozytem węglowodanów w organizmie: gromadzi je w postaci wielocukru glikogenu (więcej niż w mięśniach). W wątrobie zachodzi zarówno glikogeneza jak i glokogenoliza.
Glikogen może być wytwarzany przez wątrobę także z białka i tłuszczu. Zdrowa zawartość glikogenu w wątrobie wynosi 4% jej masy; przy dużej podaży węglowodanów może maksymalnie osiągnąć 18%. Po przekroczeniu tej wartości nadmiar węglowodanów zmienia się w tłuszcz, który przedostaje sie do krwi i jest przenoszony do magazynów w innych organach.
Zbyt niski poziom glikogenu w wątrobie obniża jej odporność; przy schorzeniach wątroby należy zapewnić dopływ glukozy (oraz fruktozy) do niej; witamina C wspomaga odkładanie się glikogenu w wątrobie.
Przy obniżonym stęzeniu cukru we krwi (post) w wątrobie zwiększa się rozkład glikogenu; jeśli go zabraknie, wątroba wytwarza go z białka i tłuszczu (poprzez kwas pirogronowy i cykl kwasów trikarboksylowych).
Wątroba odgrywa ważną rolę w metabolizmie tłuszczy. Hepatocyty wychwytują tłuszcze z krwi, rozszczepiają je, syntezują wyższe kwasy tłuszczowe i cholesterol. W wątrobie z substancji białkowych tworzą się tłuszcze. Patologiczne stłuszczenie wątroby rozwija się na skutek zaburzenia metabolizmu węglowodanów oraz na skutek podwyższonej zawartości tłuszów we krwi przy jednoczesnym zaburzeniu metabolizmu tłuszczy w samej wątrobie (np. na skutek zatrucia toksynami zewnętrznymi).
Wątroba aktywnie uczestniczy w metabolizmie witamin, będąc jednocześnie magazynem wielu z nich. Dla wątroby bardzo ważne są witaminy z grupy B, które związane są ściśle z jej wydolnością.
Przy braku ryboflawiny (B2) wątroba traci glikogen. Niacyna (B3) chroni hepatocyty, bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Kwas pantotenowy (B5) uczestniczy w metabolizmie węglowodanów i tłuszczy. Pirydoksyna (B6) wspomaga antytoksyczne funkcje wątroby. Cyjanokobalamina (B12), która gromadzi sie w wątrobie, stymuluje dojrzewanie i krążenie erytrocytów (niedobór - anemia). Działa synergistycznie z kwasem foliowym (B9) - jest niezbędna dla jego przyswajania. B12 aktywizuje regenerację hepatocytów, zmniejsza odkładanie tłuszczu w organach wewnętrznych, stymuluje wzrost.
Witaminy: A, D, E, K, PP gromadzą się w wątrobie - przy jej chorobach występują niedobory.
Wszystkie witaminy rozpuszczalne w tłuszczach: A, D, E, K, wchłaniane są w jelitach tylko w obecności kwasów żółciowych.
Przy niedoborze wit. A w wątrobie tworzą się "kamienie".
Wit. K odwyższa potencjał energetyczny hepatocytów, ułatwia ich regenerację, podwyższa ich zdolności antytoksyczne, uczestniczy w syntezie czynników krzepnięcia krwi.
Wątroba gromadzi substancje mineralne, zwłaszcza żelazo, miedź, cynk (a także manganu, kobaltu i molibdenu), i zabezpiecza ich stałe stężenie we krwi. Chora wątroba to zaburzenie wchłaniania minerałów.
Kluczowe dla pracy wątroby minerały to: wapń, fosfor, potas i magnez, które uczestniczą we wszystkich przemianach metabolicznych i pomagają w zachowaniu równowagi kwasowo-zasadowej.
Magnez stymuluje wypływ żółci z pęcherzyka żółciowego.
Wątroba uczestniczy w regulacji zawartości wody w tkankach (kiedy nie działa sprawnie, rozwijają się obrzęki).
"Wątroba bezpośrednio kontroluje rozwój i funkcjonowanie każdej komórki w ciele. Jakiekolwiek zaburzenie procesu rozmnażania się komórek (w tym ich nadmierny rozrost) jest w znacznej mierze wynikiem złego funkcjonowania wątroby. Narząd ten jest tak niesamowicie skonstruowany, że często nawet w przypadku utraty aż do 60 procent swojej pierwotnej zdolności działania wydaje się pracować poprawnie – wyniki badania krwi nie odbiegają od normy. Może to brzmieć zwodniczo dla pacjenta i jego lekarza, ale początki większości chorób można wywieść właśnie z nieprawidłowo funkcjonującej wątroby."*
Rozkładając złożone substancje chemiczne, dezaktywując hormony,
neutralizując substancje toksyczne (leki, alkohol, sztuczne barwniki,
konserwanty, kosmetyki...) wątroba odtruwa cały ustrój. Zdrowa wątroba filtruje
1,5 l krwi/min. Jej obniżona wydolność, jak się łatwo domyślić, podnosi poziom
zatrucia całego organizmu.
 |
| "Metaboliczny mózg" zablokowany przez kamienie żółciowe |
Fizyczną manifestacją zablokowania przepływu w wątrobie są „kamienie” żółciowe, występujące w 85-95% w postaci grudek tłuszczowych. Są to miękkie
bryłki różnej wielkości, które zatykają kanaliki i kanały żółciowe, uniemożliwiając
swobodny przepływ żółci (o kluczowej, niedocenianej roli żółci dla zdrowia
napiszę niebawem). Kamienie żółciowe, fizycznie blokując przepływ w wątrobie, osłabiają jej zdolność oczyszczania egzogennych i endogennych toksyn obecnych we krwi, co prowadzi do narastającego zatrucia organizmu. Uniemożliwiają również dostarczenie substancji odżywczych i energii do właściwych miejsc w organizmie o właściwym czasie. Prowadzi to do zaburzenia równowagi i współpracy pomiędzy poszczególnymi układami organizmu, a tym samym do przeciążenia niektórych organów. A to już prosta droga do przewlekłych zaburzeń zdrowia.
Medycyna zachodnia zna pojęcie „kamieni wewnątrzwątrobowych” i „stłuszczenia wątroby”. Chodzi o to samo, mianowicie o stan, w którym wątroba dosłownie nafaszerowana jest złogami cholesterolowymi. Na obrazie USG przybiera wtedy biały kolor (zamiast czarnego) i może zawierać do 20 tysięcy „kamieni wewnątrzwątrobowych”. Istnieje jednak stan pośredni pomiędzy idealnym zdrowiem wątroby a jej stłuszczeniem. W tym stanie znajduje się większość z nas. O tym, jak rozpoznać u siebie osłabienie pracy wątroby, spowodowane obecnością „kamieni wątrobowych” dowiesz się w następnym poście.
Medycyna zachodnia zna pojęcie „kamieni wewnątrzwątrobowych” i „stłuszczenia wątroby”. Chodzi o to samo, mianowicie o stan, w którym wątroba dosłownie nafaszerowana jest złogami cholesterolowymi. Na obrazie USG przybiera wtedy biały kolor (zamiast czarnego) i może zawierać do 20 tysięcy „kamieni wewnątrzwątrobowych”. Istnieje jednak stan pośredni pomiędzy idealnym zdrowiem wątroby a jej stłuszczeniem. W tym stanie znajduje się większość z nas. O tym, jak rozpoznać u siebie osłabienie pracy wątroby, spowodowane obecnością „kamieni wątrobowych” dowiesz się w następnym poście.
 |
| "Kamień wątrobowy" w przewodzie żółciowym w wątrobie |
Z notatnika Psychodietetyka:
Zgodnie z kwantowym paradygmatem
natury człowieka (który przebija się wreszcie do nauk biologicznych ponad 100
lat po Einsteinie), życiodajny przepływ w całej naszej istocie może zostać
zablokowany zarówno na planie fizycznym, jak i duchowym. Przez czynniki natury
zarówno materialnej (np. kamienie żółciowe) jak i niematerialnej (np. niewyrażone,
stłumione emocje). I co najdziwniejsze, a w świetle teorii Einsteina zupełnie
oczywiste i naturalne, plany te i czynniki mogą się wzajemnie przenikać i
przeplatać. Spektakularnym przykładem jest tworzenie się kamieni wątrobowych u
osób, które wzorowo się odżywiają, prowadzą zdrowy tryb życia, „tyle tylko”, że
mają zablokowane emocje w postaci nierozwiązanych konfliktów wewnętrznych... I
kolejny cud kondycji ludzkiej polega na tym, że działanie z planu fizycznego
(tutaj: oczyszczanie wątroby ze złogów) bezpośrednio przekłada się na emocje
(tutaj: ułatwienie rozpoznania i wyrażenia, a tym samym usunięcia konfliktu
wewnętrznego). Zjawiska te tworzą cały proces i aby „uleczyć” duszę nie
wystarczy jedno oczyszczanie wątroby – chociaż widziałam już przypadki
spektakularnego wzmocnienia równowagi wewnętrznej po 2 procedurach.
*A. Moritz: Rak nie jest chorobą.
1. A. Moritz: Oczyszczanie wątroby i woreczka żółciowego, Białystok 2013
2. A Goswami: Lekarz kwantowy.
0 komentarze:
Prześlij komentarz